‘t Is windstil weer en het duurt al veertig dagen.
Midden op zee en de honger blijft maar knagen.
Geen land in zicht, geen wolkje aan de lucht.
Kan verlangen naar die ene koele zucht.

Ik dood de tijd met het knopen van wat knopen.
Neem de tijd want het zal zo’n vaart niet lopen.
En mijn gedachten dwalen langzaam af.
Ik zie mijn vrienden staan aan de randen van m’n graf.

Refrein
Ik verlang naar de wind.
Op de wind wil ik zweven.
Blaas in het zeil.
Ik wil vooruit in dit leven.
Voer me mee tot aan de einder.

Ik schiet een gebed, misschien dat iemand luistert.
Krijg geen respons, ‘t kan zijn dat ie fluistert.
Hoog boven mij gilt een vogel in z’n vlucht.
Ben het wachten beu, ondertussen trilt de lucht.

Ik verlang naar de wind.
Op de wind wil ik zweven.
Blaas in het zeil.
Ik wil vooruit in dit leven.
Voer me mee tot aan de einder.

Dan valt de nacht, als een koele deken, over mij, die wacht.
Dromend van goede wind.
Hoe een nieuwe dag begint.
Laat het deze morgen alsjeblieft heel anders zijn.

Ik verlang naar de wind.
Op de wind wil ik zweven.
Blaas in het zeil.
Ik wil vooruit in dit leven.
Voer me mee tot aan de einder.