Soms kan ik verlangen naar Martine Tanghe, kijk ik uit naar Sigrid Spruyt. 
Ben ik vol van Birgit van Mol of zeg ik: “Kom ne keer ierre” tegen Phara De Aguirre. 

Soms ben ik  van streek van Lyn Wezembeek, zou ik blijven werken voor Kathérine Moerkerke, verlang ik naar gestoei met Goedele Devroei of naar iets zachters met Goedele Wachters.

Men zegt soms nood breekt wet maar non, nee, njet.
Ik ga niet naar bed met Joëlle Milquet, niet naar bed met Joëlle Milquet.

Zuster Monica, Hermans Margriet, Celie De Haene, waarom ook niet, zelfs met de vrouw van Etienne Schoepen zou ik kunnen … .

Zoen in de nek van Annelies Beck, iets licht en frivools bij Kathleen Cools, als ik het wil rekken neem ik Marleen Van Hekke en wil ik het wilde dan pak ik Wim De Vilder. 

Men zegt soms nood breekt wet maar non, nee, njet.
Ik ga niet naar bed met Joëlle Milquet, niet naar bed met Joëlle Milquet.

Als ik uit wil pakken dan strik ik Sigfried Bracke, boven op een ladder met Ivan De Vadder, in een kom saus met Jan Becaus.
‘K zou zelfs Koen Crucke samen met DiRupo kunnen… .

Maar splitst de BHV, dan ga ik met haar mee dan zing ik de Brabançonne elke dag op haar balkon.
Maar tot die tijd zeg ik thuis tegen mijn geit:
“Ik ga niet naar bed met Joëlle Milquet.”