Ik heb de liefde bedreven met de vorm van een vrouw
IK ben alleen vergeten waarom ik nu net die ene vrouw
Ach, ik had teveel gedronken
Ik weet, dat is geen excuus
Ik had me beter wat bezonnen voor ik binnendrong bij Truus

Maar ja, van ’t een komt ’t ander. En dat is zo snel gezegd
De boel wordt wat plezanter en er wordt een grens verlegd
Banaliteiten
Viezig genot
Charcuterie van de drift
En wat dan nog
Ach, weet je: mooie liedjes, normaal duren die niet lang
Maar Truus we zijn al veel te lang aan ’t wachten
Dat lange wachten maakt mij bang
Ik heb het door, ik heb het door, maar veel te laat
Jouw regels van de kunst komen niet door
Ze zijn te laat. Paniek!
Te laat, ik heb schrik!
Te laat. Waarom ik?

Waarom ik? Waarom ik? Wat heb ik toch misdaan
Dat als ik één keer met vuur speel, dan verbrand ik mij daaraan?
Waarom ik? Waarom ik? Waarom nu? Waarom niet later?
IK sterf van de schrik. Word ik vader?

Ik ben toen naar Truus gegaan
Wij hebben samen uren stil gezeten
Ik zei: “Kom, trek het je niet aan
Laat ons bidden tot de maan.”

Volle maan, volle maan
Gij trekt alle waters aan
Stille zeeën en grote oceanen
Volle maan, volle maan
Gij speelt met eb en vloed
Kunt Gij zo niets doen met maagdenbloed?