[Intro]

[Verse 1]
We hadden samen moeten huilen,
We hadden samen voor de storm van het leven moeten schuilen,
We moesten onze ouders bij een god in willen ruilen,
En misschien deelden we daarna de spijt,
We hadden samen moeten proosten,
We hadden samen moeten vechten en elkaar dan moeten troosten,
Ik had moeten twijfelen aan de vrienden die je koos,
En jij aan die van mij.

[Chorus]
Waar ben jij?
Ik heb telkens het vermoeden dat ik misgrijp,
Naar een leven dat ik nooit meer terugkrijg,
Drie-en-twintig mei is steeds meer van ons allebei,
Waar ben jij?
Ik heb telkens het gevoel dat er iets mist in mij,
En dat iets zich heeft vergist in mij,
Drie-en-twintig mei is steeds meer van ons allebei.

[Verse 2]
We hadden samen moeten spelen,
We hadden ons op zondagmiddag vrolijk dood moeten vervelen,
Nu ben jij dood, pluk het leven,
We hadden lief en leed en hoop en vrees en vrede moeten delen,
Jij was lief, maar leed en ik kan het het leven niet vergeven,
Ik heb dromen, ben ongelukkig soms,
Soms mislukt of lukt het, soms leef ik veel te vluchtig,
Soms wil ik dan even terug naar de eenvoud van het kind zijn,
Die jou nooit is gegund,
Omdat ziekte het vaak op de allerbesten heeft gemunt.

[Chorus]
Waar ben jij?
Ik heb telkens het vermoeden dat ik misgrijp,
Naar een leven dat ik nooit meer terugkrijg,
Drie-en-twintig mei is steeds meer van ons allebei,
Waar ben jij?
Ik heb telkens het gevoel dat er iets mist in mij,
En dat iets zich heeft vergist in mij,
Drie-en-twintig mei is steeds meer van ons allebei.

[Outro]
Het regent, ik ben binnen,
Het is goed zo,
Ik begin me te beseffen dat we winnen,
Alleen als we niet verdringen,
Dat het kut is en oneerlijk,
Maar het leven is ook heerlijk,
Dus ik dank het voor zijn hardheid als het me soms iets te veel is,
Da-da-da-da-da-da, da-da-da-da, daa.