Men dacht dat wij de hoge roep niet hoorden
Die ver uit Moskou, Rusland, tot ons over klonk
Men dacht ons met verveling te vermoorden
In het moeras dat naar verveling stonk

Maar wij zijn opgestaan, we willen vechten
Het leven koortst nog in ons jonge bloed
We zijn nog niet uw afgematte knechten
Voor ’t slavenjuk is onze rug te goed

   Wij zijn de opgeschoten jongens van de bladen
We zullen straks de stootbrigade zijn
Dan rukken wij de keien uit de kaden
 En maken wij de oude orde klein

Dan komt de dag van daden, niet van praten
Dan hijsen wij de rode vlag in top
Dan bouwen wij, de jongens van de straten
In Lenins naam de nieuwe wereld op