Er staat een man op de brug
Naar een jongetje te kijken
Dat met een vlot op het water drijft
De handen op zijn rug staat hij zich te verbazen
Dat het kleine vaartuigje drijven blijft
Naast hem komt een dame staan
Ze knikt en zegt: o jee
Eerst stond de man alleen
Nu zijn ze met z’n twee

Ze staren stil naar het vlot
Daar beneden op het water
En zien hoe het ventje de peddels slaat
De planken zijn verrot
Vertonen grote gaten
Zodat het water in zijn schoenen staat
Op de brug is veel bekijks
Ze hopen op vertier
Eerst stonden er maar twee
Nu zijn het er al vier

Onder de brug bij het vlot
Komt een motorboot gevaren
Die met kracht grote golven maakt
Op de brug staat zij te kijken 
Zonder zich te bewegen
Eerst stonden er maarr vier
Nu zijn het er al zeven

De golven klauwen met een ruk
Aan het kleine wrakke scheepje
Waarop het joch aan het glijden raakt
De touwen breken stuk
Hij kan zich niet meer houden
Golven spatten op als hij het water raakt
Op de brug staan en kijk
Allen hebben het gezien
Het waren er nog zeven
Nu zijn het er al tien

Hij maait wat hulpeloos in het rond
Kijk, daar komt zijn hoofd weer boven
Totdat het water zich langzaam sluit
En op zijn wit gezicht
Stond met vraagtekens geschreven
Waarom haalde niemand mij het water uit
Op de brug hebben zij het aanschouwd
Langzaam gaan ze uiteen
Net waren er nog velen
Nu is de man weer alleen