En hij wist altijd aan te pakken
Hij sjouwde heel zijn leven lang
Maar nu, nu laat zijn baas hem zakken
Omdat hij niet meer zoveel kan

Zijn ijver heeft hem laten slijten
Daar al ’t gesappel en gezwoeg
Kan hij in haat en spijt verbijten
Hij ligt eruit, da’s erg genoeg

Waar is een trooster voor die mensen 
Waar kunnen zij nog tranen kwijt
Wie zou de rijken niet verwensen
En raakt verzuurt in bitterheid

En in een oorlog lang geleden
Toen was hij een en al verzet
Toen recht met voeten werd getreden
Heeft hij gestreden en gered

Maar na de vrede kwamen heren
Die zetten hem gewoon opzij
Om zelf het land te gaan regeren
En hij dacht: reken niet op mij

Waar is een trooster voor die mensen
Waar kunnen zij hun tranen kwijt
Wie zou de rijken niet verwensen
En raakt verzuurt in bitterheid

En hij had altijd kunnen leven
In ’t buurtje waar hij mensen kent
Ten slotte werd hij daar verdreven
Het huis uit waar hij was gewend

Hij riep: dit is te gek voor woorden
Waar is het recht, dat dit maar kan
Maar rechters noemden het in orde
Er was vergunning en een plan

Waar is een trooster voor die mensen
Waar kunnen zij nog tranen kwijt
Wie zou de rijken niet verwensen
En raakt verzuurt in bitterheid