Ik loop al dagen op een zandweg
Heb al die tijd geen mens ontmoet
De droogte staat me aan de lippen
De zon schijnt door mijn zonnehoed
Mijn handen hangen aan mijn armen
Mijn voeten krimpen van de pijn
Het is een hele brede zandweg
Eerlijk gezegd was 't de woestijn

Hoe ben ik hier terechtgekomen
Nou dat is een heel verhaal
Van een gluiperige dictator
En stoere propagandataal
Van weinig Verenigde Naties
En een schommelende beurs
Van wel honderd resolties
En duizend wapeninspecteurs
 
Ik was op jacht naar terroristen
In deze godverlatenheid
Maar na een dagje patrouilleren
Was ik de weg volkomen kwijt
Bij het zoeken naar de uitgang
Dacht ik: eerst hier en daarna daar
Maar het probleem met de woestijn is
Alles lijkt zo op elkaar

Ik hoor mijn hersens koken 
Onder die helm op mijn kop
Ik zou mijn moeder moeten bellen
Maar mijn beltegoed is op
Ik zie orthodoxe Joden
En een extreme Palestijn
Samen de horra dansen
Dat moet een fata morgana zijn

Er zit niks anders op dan lopen
En hopen op een karavaan
Of misschien moet ik juist gaan liggen
Wachten op een baarmhartige Samaritaan
Ik ging bij het vredeslegen   
Omdat ik graag van nut wou zijn
Maar het lot heeft mij bestempelt als
Roepende in een woestijn