Het was wel te voorspellen
Voor het begon was het al klaar
Ik was de dagen af aan ’t tellen
En het tellen viel zo zwaar
Nu het boek gesloten is
En het doek echt vallen gaat
Nu ons hart dan toch gebroken is
En in stukken ligt op straat

Ben ik voorgoed verdwaald
In het kruipen van de tijd
Voorgoed verdwaald
En m’n zinnen kwijt

Jij wilde steeds weer praten
En ik praatte daar omheen
Over de leugens die je haatte
Maar dat de hartstocht niet verdween
En nu de deur gesloten is
De telefoon ook niet meer gaat
Nu ons hart dan toch gebroken is
En in stukken ligt op straat

Ben ik voorgoed verdwaald
In het kruipen van de tijd
Voorgoed verdwaald
En m’n zinnen kwijt  

Dwalend door het duister
Door het levenslicht verblind
Droog ik net als jij, net als jij mijn tranen
Met het huilen van de wind

Voorgoed verdwaald
In het kruipen van de tijd
Voorgoed verdwaald
Voorgoed verdwaald