Ik ben een vagebond
ik ben een arme vent
'k bezit noch huis noch grond
'k slaap in een oude tent
Ik ben een vagebond
toch voel ik me zo blij
al heb ik niemendal
dat is genoeg voor mij.

De gouden lentezon
't water van de bron
en ieder jaargetij krijg ik vrij.
En als de maan bij nacht
mij eens tegenlacht
dan klinkt een nieuw refrein in mijn hart. 

Ik ben een vagebond
ik ben een arme vent
'k bezit noch huis noch grond
'k slaap in een oude tent
Ik ben een vagebond
toch voel ik me zo blij
al heb ik niemendal
dat is genoeg voor mij.

Ik zie langs berg en dal
vrienden overal,
de bloempjes in de wei kennen mij.
Het bleke honingzoet
vraagt me "gaat het goed ?"
en 't windje fluistert zacht "goede nacht"

Ik ben een vagebond,
steeds vrolijk en kontent,
al heb ik ook geen grond,
als slaap ik in een tent.
Ik ben een vagebond,
dat heb ik al bekend,
maar mijlen in het rond,
ben ik de rijkste vent.