Toen ik klein was had ik maar een enk’le wens
Heel gauw groter zijn, een groot mens
’t Was aan de ene kant wel naar om groot te wezen
Maar aan de and’re kant kon je hun boeken lezen 

Wat in de boeken van de grote mensen stond
Dat was het helemaal, dat was het volle pond
Want in de boeken van die grote vreemdelingen
Daar stond het hoe en het waarom van alle dingen
Je las als je er stiekem even inkeek:
Haar ogen schoten vuur en haar gelaat was bleek
Ze was een vrouw die slechts bestond om te beminnen
En dan kwam plotseling je pa de kamer binnen 

Wat in de boeken van de grote mensen stond
Dat was niet goed voor jou, dat was heel ongezond
En als ik nu in Harry Mulisch zit te lezen
Dan zie ik in  waarom er soms bezwaren rezen
Toen leek de wereld een geheime wondertuin
Nu denk ik, nou, nou, die Harry bakt ze bruin
Maar niets kan ooit de trilogieën evenaren
Die streng verboden waren in je kinderjaren
Toen je nog las met open mond
Wat in de boeken van de grote mensen stond