Zij verstaat de kunst van bij me horen
In m'n lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
In m'n ogen woont ze, in m'n oren
Ze hoort en ziet m'n hele leven met me mee.

Soms begint ze in m'n hart te zingen
Waar het nacht was heeft ze lichtjes aangedaan
En door haar weet ik dan door te dringen
Tot de onvermoede schat van ons bestaan.

Refrein:
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar.

Zij kent al m'n dromen en m'n wanen
Al m'n haast en al m'n honger en m'n spijt
Als ik lach kent zij alleen de tranen
Die daar achter liggen in de tijd.

Refrein.

Zij is meer dan deze woorden zeggen
In m'n lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
Maar wie weet een wonder uit te leggen
En een wonder draag ik met me mee.