De kastelen bij ons hier in Nederland
Zijn soms magnifiek gebouwd
Van architectuur hoogst elegant
Maar meestal niet zo oud

Als zo’n burcht die door zijn grimmigheid
Ons duid’lijk aantoont dat
Ook een edelman in de riddertijd
Het bepaald niet makkelijk had

Jaloerse boze buren
Op zijn bezit belust
Lieten zijn vestingmuren
Geen ogenblik met rust

Ja, is het dan een wonder
Dat je de kriebels krijgt
Met nooit een dagje zonder
Dat iemand je bedreigt

Als de vijand het sein tot de aanval gaf
Dan sloot je meteen het hek
En bestookte de schurk van bovenaf
Met stenen en kokend pek

Maar de snoodaard kwam met een hoge bok
En liet een valbrug neer
Als ie dáár overheen naar binnen trok
Was ie niet te stuiten meer

Berucht was ook de blijde
Een soort van katapult
Ja, ja, men trok ten strijde
Met liefde en geduld

Ook aan het onderhand’len
Nam de blijde dapper deel:
Men liet koeriers niet wand’len
Nee, men schoot ze naar ’t kasteel

Als de man in ’t kasteel ze te machtig was
Begonnen ze een beleg
Ze vleiden zich rustig neer in ’t gras
En gingen niet eerder weg

Voor het laatste varken was geslacht
En d’andere partij
Door de honger tot razernij gebracht
De wapens neder lei

Een vredesperiode
Was ’n ongekend genot
Men zat de tijd te doden
In de tuin rondom het slot

En slechts de torenwachter
Verbrak de feestelijkheid
Elk uur – hij liep nooit achter –
Riep hij de juiste tijd

In de burcht had een ieder z’n eigen taak
De kapper iets heel aparts
Behalve het werk in z’n kapperszaak
Fungeerde die ook als arts

Des avonds gokten ze in de hal
Daar was het heerlijk koel
En soms was het ook wel es het geval
Dat de minstreel zong
Met veel gevoel
En de clown rondsprong
Met z’n gekke smoel
Dus met andere woorden: al met al
Werd het toch nog een vrolijke boel