Hangend op een stoel trekkend aan een sigaretje
Worstelt hij zich door die eindeloze dag
Met z’n werkeloze vrienden en z’n flipperautomaatje
Doet hij, wie maar horen wil, zijn beklag

Hij is net achttien jaar geworden
Vol verwachting van het leven
En hij heeft nog een heel eind voor de boeg
Maar een half jaar geleden
Werd ie door zijn baas ontslagen
Stond op straat zonder dat ie er om vroeg

En hij wil werken, zichzelf nuttig maken
Iets goeds presteren, dat is toch heel normaal
Maar hij dreigt zijn zelfvertrouwen kwijt te raken
Door de zegeningen van het kapitaal      
   
Weggestuurd van huis dat bol staat van de spanning
Moeder zegt: “Die knul hangt steeds maar om me heen”
En dus stapt ie maar weer op
Naar de frietzaak op het hoekje
Waar z’n vrienden wachten, wachten ook alleen

Er wordt zo af en toe gelachen
Om een grapje dat niet nieuw is
Maar na vijf keer gaat de lol er wel vanaf
En dan verder maar weer niksdoen
Of een plaatje in de jukebox
Van die zomer is voorbij en ’t is een straf

En hij wil werken, zichzelf nuttig maken
Iets moois creëren, dat is toch heel sociaal
Maar hij dreigt zijn zelfvertrouwen kwijt te raken
Door de zegeningen van het kapitaal

Dagelijks in de krant staat wel ergens een berichtje
Dat men uitstel van betaling heeft gevraagd
En dan komen onze bonden
Maar het einde van het liedje is
De werkman wordt de straat weer opgejaagd

Maar vele rekeningen stijgen
Op de Zwitserse banken
’t Zijn de revenuen van een wanbeleid
En de minister die herhaalt dat we geduld moeten betrachten
Maar straks honderdduizend werkloos wordt een feit

Zij willen werken, niet dagelijks duimen draaien
Dat ondermijnt de menselijke moraal
Maar ’t zal niet lukken ons oren aan te naaien
Met de zegeningen van het kapitaal