Ze zei tegen niemand in ’t bijzonder:
Gewoon een dak boven je hoofd en daaronder
Iemand die een beetje van je houdt 
De man achter de tapkast knikte vaag toen ze vroeg: 
Dat is toch niet te veel gevraagd?
Maar wat ik ook doe, ik doe het fout 

En weet je wat het stomme is
Als geluk toch met de domme is
Waarom heb ik dan niet meer geluk?
Weet je wat het stomme is
Nog voor iets goed en wel begonnen is
Maak ik wat ik net heb opgebouwd weer stuk 

Dit bracht de man die op niemand zat te wachten
Plotseling op allerlei gedachten
Hij viel door zoveel inzicht van z’n kruk
En riep: ik zie ’t voor me, ’t is een feit
Ik stapel stommiteit op stommiteit
Alleen maar in de hoop op wat geluk

Maar weet je wat het stomme is
Als geluk toch met de domme is
Waarom heb ik dan niet meer geluk in huis?
Weet je wat het stomme is
Nog voor iets goed en wel begonnen is
Kom ik altijd van een kouwe kermis thuis

En al die andere mensen die daar zaten
Over kunst of enge ziektes praatten
Zagen daar de humor wel van in
Ze voelden zich superieur misschien
Omdat iedereen toevallig was voorzien
Van een echtgenoot, van een minnaar of vriendin

Maar weet je wat het stomme is
Wat het ongelooflijk domme is
Het geluk neemt ons om beurten bij de neus
Je krijgt niet alle dagen taart
Voor geluk bestaat geen strippenkaart
Daarom lachen al die mensen zo nerveus

Want weet je wat het stomme is
Dat geluk niet met de domme is
Maar met onverschillig welke vrouw of man
Die met de ogen van een kind
Klavertjes drie bijzonder vindt
Het duurde lang voor ik daar achterkwam