De lichtjes zijn gedoofd
Hij loopt in z’n jas gedoken
De regen raakt z’n hoofd
Van huis en hart verstoten
Rumoer klinkt uit de zwarte stad
Die hij achter zich laat
Zijn kraag omhoog voordat hij slapen gaat

Familie kent hij niet
Flessen drank dat zijn z’n vrienden
Zo verdrinkt die zijn verdriet
Dat hij toch niet verdiende
Zolang de dag de nacht opvolgt 
De tijden vergaan
Veranderd er toch niets aan zijn bestaan

Waarom laat het leven hem alleen?
Waarom heeft hij niets om van te houden?
Nooit een warme arm om hem heen
Geen woorden om zijn dromen op t e bouwen
Jaren vliegen ongemerkt voorbij
Zonder liefde en wat tederheid
Hij die nooit besloot ooit te sterven in de goot
Waarom laat het leven hem alleen?

Heel langzaam wordt het licht
De stad is aan ’t ontwaken
De morgen is in zicht
’t Ontbijt zal hem wel smaken
In een etalageruit ziet hij zichzelf staan
Een man die eigenlijk niemand kent bij naam

Waarom laat het leven hem alleen?
Waarom heeft hij niets om van te houden?
Nooit een warme arm om hem heen
Geen woorden om zijn dromen op t e bouwen
Jaren vliegen ongemerkt voorbij
Zonder liefde en wat tederheid
Hij die nooit besloot ooit te sterven in de goot
Waarom laat het leven hem alleen?
Hij die nooit besloot ooit te sterven in de goot
Waarom laat het leven hem alleen?