Als ik kijk naar waar ik vroeger stond
Ik kon het leven soms niet aan 
Het was knokken ik gaf alles wat ik kon
Ik vocht zo hard voor mijn bestaan 
En ik zocht alleen maar wat geluk
Voor het grijpen lag het niet
Ik moest presteren voelde steeds die druk 
Maar niemand zag ooit mijn verdriet

En alleen in de regen kon ik mezelf zijn 
Dan hield ik het niet tegen en voelde allebei 
Want alleen in de regen kon ik me laten gaan.
Niemand zal ooit weten was het een druppel of een traan

Als ik kijk waar ik nu sta
Het was het knokken meer dan waard
Maar soms droom ik weer van hoe het was
En voel dat het mij nog raakt
En de tijd heeft mij zoveel gebracht 
En ik vond ook mijn geluk
Maar soms niet goed ga ik door die nacht
En dan voel ik weer die druk

En alleen in de regen kon ik mezelf zijn 
Dan hield ik het niet tegen en voelde allebei 
Want alleen in de regen kon ik me laten gaan.
Niemand zal ooit weten was het een druppel of een traan