Ik dacht aan een vrouw
Zo verscheen ze bij mij
Ik dacht aan de kou
Die ze wegnam bij mij
Ik dacht aan de wind
Die alles verspreid
Ze is nog een vrouw
Maar niet meer van mij
Ik dacht aan een vrouw
En we maakten iets mee
Onder mythische zon
En gewoon op café
Ik dacht aan de tijd
Die alles vergeelt
Het was nooit genoeg
En altijd teveel
Oh kon ik maar
Oh kon ik haar maar opnieuw ontmoeten
Met loszittend haar en die prachtige sproeten
Oh kon ik maar
Ik dacht aan een vrouw
Hoe ze wegliep van mij
Die klaarlichte nacht
Met wat regen erbij
Ik dacht aan de smaak
Die de slag achterliet
Ik miste haar wel
Maar vertelde haar niets
Oh kon ik maar
Oh kon ik haar maar opnieuw ontmoeten
Met mij en de rest van het land aan haar voeten
Oh kon ik maar
Ik dacht aan een vrouw
Zo verdween ze bij mij
Ik dacht aan de kou die ze teruggaf aan mij
Ik dacht aan de kou die ze teruggaf aan mij