Ik dacht: ‘Zou ik het kunnen? Wie zegt me dat ik slaag?’
Ik dacht: ‘Zou ik het durven? Ook dat is nog de vraag.
Het is per slot geen kattendrek, zo’n show van acht tot elf.’
Toen ging ik voor de spiegel staan en zei tegen mezelf:

Een beetje lef, niet dat gelabbekak.
Een beetje lef, het is zo’n heerlijk vak.
Je moet gewoon je hele ziel de zaal in keilen
en als ‘t een afgang wordt, dan ga je vloeren dweilen.
Wat is het geheim van Streisand en van Hildegarde Kneff?
Een beetje lef, een beetje lef.

Ik sloeg aan het repeteren vol vlijt en plichtsbesef,
maar in dat ene liedje daar zat een hoge f.
Ik dacht: ‘Ja, hoor eens eventjes, daar kan ik echt niet bij.’
Totdat ik op een goede dag tegen mijzelf zei:

Een beetje lef, niet dat gelabbekak.
Een beetje lef, het is zo’n heerlijk vak.
Je moet gewoon je hele ziel de zaal in keilen
en als ‘t een afgang wordt, dan ga je vloeren dweilen.
Want wat is het voornaamste bij het halen van de f?
Een beetje lef, een beetje lef.

Ik trainde met twee dansers, mijn vrienden Frank en John.
Die jongens konden alles waar ik geen barst van kon.
Toch waagde ik mij dapper aan de kik en de jeté.
Soms was ik wel wat moedeloos, maar dan riepen die twee:

Een beetje lef!.... John Kuipers….
Een beetje lef!.... Frank Sanders…..
Je moet gewoon je hele ziel de zaal in keilen
en als ‘t een afgang wordt, dan ga je vloeren dweilen.
Want wat is het voornaamste bij de kunst van Nurejev?
Een beetje lef, een beetje lef.

Een beetje lef, niet dat gelabbekak.
Een beetje lef, het is zo’n heerlijk vak.
Je moet gewoon je hele ziel de zaal in keilen
en als ‘t een afgang wordt, dan ga je vloeren dweilen.
Of anders wordt je pompbediende of politiechef…
Een beetje lef, een beetje lef.