Een oude zeemaan tuurt eenzaam alleen naar de zee
In z'n gedachten vaart hij dan met ieder schip mee
Leven aan wal dat went niet
Dat vindt hij te druk
De golven, matrozen, de zee, daar ligt zijn geluk

Hij wil weer mee varen op zee
Dat zegt hij steeds weer
Kon hij nog maar één keer
Een zeeman zijn
Hij wil weer mee varen op zee
Dat was zijn leven
Kon hij nou maar even
Weer zeeman zijn

Dan ziet hij zijn vrienden
Ze werken nog laat op een boot
Als zij toch eens wisten hoe hij van het reizen genoot
Hij kent de gevaren, toch ging hij het liefst met ze mee
In zijn gedachten zit hij mijlenver op de zee

Hij wil weer mee varen op zee
Dat zegt hij steeds weer
Kon hij nog maar één keer
Een zeeman zijn
Hij wil weer mee varen op zee
Dat was zijn leven
Kon hij nou maar even
Weer zeeman zijn

Hij wil weer mee varen op zee
Dat zegt hij steeds weer
Kon hij nog maar één keer
Een zeeman zijn
Hij wil weer meevaren op zee
Dat was zijn leven
Kon hij nou maar even
Weer zeeman zijn

Hij wil weer mee varen op zee
Dat zegt hij steeds weer
Kon hij nog maar één keer
Een zeeman zijn
Hij wil weer meevaren op zee
Dat was zijn leven
Kon hij nou maar even
Weer zeeman zijn