Op de markt bij Neeltje,
voor een jaar of tien,
kocht ik voor een geeltje
een wollen gabardine.
Ik droeg je met een paarse das,
omdat je zelf wat kleurloos was:
mijn oude grijze jas.

Door de koude regen
ging je met me mee,
langs bevroren wegen
tot aan de grauwe zee.
Ik pikte ’s winters een terras,
omdat je warm en donzig was:
mijn oude grijze jas.

Heel mijn lijf en leden
gaf ik aan je prijs.
In jouw zakken gleden
mijn beurs en rijbewijs.
Je droeg mijn bank en giropas,
omdat je zeer betrouwbaar was:
mijn oude grijze jas.

Nu ben jij versleten,
dus wat doet mijn vrouw?
Zij knipt na het eten
een poetsdoek uit je mouw.
Ik zit gewoon in zak en as,
omdat je eens mijn gabber was:
mijn oude grijze jas.