Het hele personeel staat klaar
in het lege restaurant
en ook de tafels wachten maar.
Waar blijft de eerste klant?
De tijd verstrijkt, de kans wordt klein…
Wie wil de eerste klant nog zijn?

Wachten heeft een wrange smaak,
alsof je tranen eet.
Wachten is de bange vraag
waarop je het antwoord al weet.

De man schenkt zich een borrel in
bij ongezellig licht,
terwijl zijn levensgezellin
in andere armen ligt.
Zijn hart is leeg, zijn fles is leeg,
zijn huid voelt aan als bladerdeeg.

Wachten heeft een wrange smaak,
alsof je tranen eet.
Wachten is de bange vraag
waarop je het antwoord al weet.

Op nummer negenenzeventig
wacht hij op Annemiek.
Op nummer zevenennegentig
staat zij in een portiek.
Als men de cijfers heeft verward,
breekt hier een hart en daar een hart.

De maagd is vol van hunkering,
de zeemansvrouw versmacht,
de knaap verlangt een lieveling,
de wisselwachter wacht.
De tijd gaat heel gewoon zijn gang,
maar duurt voor velen veel te lang.

Wachten heeft een wrange smaak,
alsof je tranen eet.
Wachten is de bange vraag
waarop je het antwoord al weet.