Wat onthield ik het allermeest?
Kapotte zuilen van de Romeinen;
brokstukken, van de Grieken geweest;
tempels, hoge galerijen?
Indrukwekkend.

Maar waar ik nog het meest om gaf,
was in een klein museum in Athene.
Daar lag een meisje al eeuwen in haar graf,
zorgvuldig neergelegd, botjes en beenderen.
Hartverscheurend.

En aan haar pols dat kettinkje:
stralend blauwe kralen aan elkaar.
Hadden ouders haar toch maar meegegeven,
zoveel hielden ze van haar.
Onvergetelijk.