Er zit altijd iets in mijn achterhoofd
Van alles blijft er iets achter
Als ik daar eens ga kijken
Tussen alle oude dingen onder het stof
In alle oude kisten en schriften

Maar ik denk dat ik het niet doe
Bang dat ik het niet durf
Soms ben ik zo zwak
Waarom kijk ik het niet aan
Waarom kijk ik niet wat er gebeurt
Waarom laat ik me niet gaan

Ik zit zo vast aan mezelf
Zit zo vast aan alles in mijn achterhoofd
En dan benijd ik iedereen
En dan bevrijd ik al mijn gedachten
En schreeuw het in je oren
En probeer me te laten ontvallen
Zonder vast te houden aan de rand
Zonder wat dan ook te denken
Zonder angst
Om op mijn achterhoofd te vallen

Als het dan toch gebeurt
Vang jij me dan
Zul jij daar zijn
Terwijl je het niet begrijpt
Hou me dan gevangen
Gevangen in je armen
Gevangen in het ogenblik
Gevangen in die beweging
Van een zachtaardige ontmoeting
Mijn langverwachte verlosser
Mijn beeldschone Messias
Mijn persoonlijke Maria Magdalena