In Saigon vierden wij feest
En liep ik een ziekte op
Wij gedroegen ons als een beest
Met de hoeren van Saigon

Tot op een dag mijn beste vriend
Op een mijn liep van de Vietcong
Ik schreef mijn moeder ik wil naar huis
Ik wil weg hier uit Saigon

Wij rookten opium puur uit angst
De vijand naderde Saigon
Omdat op een dag de President besloot
Dat Saigon verloren was

Als het donker wordt voel ik weer die angst
Die ik voelde in Saigon
De dokter zegt je leeft niet lang
Door die ziekte uit Saigon

Ik verloor mijn vriend
Ik verloor mijn hart
Ik verloor mijn jeugd
Daar in Saigon

Nu ben ik op weg naar het Witte Huis
Met mijn revolver uit Saigon
Ik wil de president zijn ogen zien
Met mijn revolver in zijn mond

En als ik de trekker overhaal zeg ik:
De groeten uit Saigon


(c) Frank Boeijen