Waar ik me vertoon zeg ik altijd maar dalijk
Pardon dat ik binnenkom, neem me niet kwalijk
Mijn arbeid is een der barmhartige werken
Want wat het je kost, dat zul je zelf niet meer merken

De laatste wens luidt vaak: Een dienst zonder loper
Men zegt bij zijn leven: Dat is stukken goedkoper
Ze bestaan het om ons, die ze schelden voor kraaien
Postuum nog eens effe een poot uit te draaien

De mensen zijn mij om het even
Een stakker of een deftige piet
Vergeten ze wel eens te leven
Maar mijn branche vergeten ze niet