Laatst ook zei iemand tegen mij: ‘Maak het niet te gortig.’ Dan denk ik, ja, wat is er met de gort? Hm. Dat de gort uit z’n eigen dan te gortig zou wezen of zo.

Waarom is de gort al te gortig?
Maar eenvoud bepaald niet eenvoudig?
Waarom zijn ze op aarde niet aardig?
Waarom vind ik één zijn zo enig?
Waarom?

Ja, gekke taal. Malle woorden. Één van de gekste woorden vind ik altijd werkstudent. Daar zit toch iets tegenstrijdigs in, vindt u niet?
Laatst hoorde ik weer ‘ginnegappen’. Zit nou niet te ginnegappen. Gek woord.
-Janssen, wat gap jij daar?
-Ginnen, meneer. 

Waarom zijn de prijzen zo prijzig?
Maar vind ik de wijn vaak te weinig
Is iemand die vaak bevalt nog wel bevallig
En maakt mij de neerslag neerslachtig
Waarom?

Gekke taal, hè? Met malle dialecten. Wat hebben we in Nederland toch een gekke dialecten. Het gekste vind ik altijd – het wordt gesproken – ik weet niet of u dat dialect kent – het wordt gesproken bij het sociale werk en ’t vormingswerk heb ’t ook. Ja, da’s een heel apart dialect. Daar versta je als buitenstaander niets van. Die mensen laten open mensvisies functioneren binnen verwachtingspatronen, hè. Ja.  ‘k Weet niet. Je weet niet wat het betekent want er is geen ondertiteling. Nee, wat is een verwachtingspatroon? Knippatroon voor een positiejurk? Ik weet ’t niet. Ik denk altijd, hè, dat wanneer een sociale werker gaat vrijen met een sociale werkster, dat ze na afloop zullen zeggen: “En hou kwam mijn lichamelijkheid over binnen het spanningsveld van jouw belevingswereld?” ’t Zal je overkomen, dat je niet overkomt, zeg. Nou.

Waarom is het geld meestal geldig 
Maar vind ik geweld niet geweldig?
Waarom zijn twee handen wel handig
En is deze zaal weer zo zalig?
Waarom?

Echt een gekke taal. Ik kan me echt wel voorstellen dat buitenlanders die hier komen, nou die gaan zich echt niet uitsloven om hier een beetje Nederlands te praten, hoor. Da’s een hele moeilijke taal om aan te leren. Dat wordt een puinhoop bovendien. Ik ken een Engelsman die is drie maanden bezig Nederlands te leren, zeg. Kan nog maar één zinnetje zeggen in die drie maanden. Dat zinnetje was: Sorry, ik ben een freelance manager. Ja, ja.