Að nematomas jûros vëjas
að mënulio ryðki ðviesa
að ervë ir bekraðtis laikas
að tik taðkas tuðtumoje
að aukèiausiai pakilæs paukðtis
að þemiausia þmogaus aistra
að jau miræs nors dar negimæs
að esu ir manæs nëra
að èia esu ir mûsø èia daug
ir jûs kaip að
ar bus kitaip jei dingsiu ið èia
ar bus kitaip
tu mane sutinki kas dienà
tu manæs niekada nematai
tu nenori pakeisti nieko
tu svajoji gyvent kitaip
tu klausai kà visi tau sako
tu nebetiki jais visais
tu visai nebemyli nieko
tu taip lauki gal kas ateis
mes kartu ir visi po vienà
mes taip vieniði minioje
ir aplinkui visi mums prieðai
mes ir patys jiems prieðai èia
mes nematom negirdim nieko
mes tik trokðtame likt gyvi
mes dar galim kaþkà iðtarti
bet tie þodþiai mums bus tuðti
Rytis ið Maþeikiø