De wind valt als een dooie zeemeeuw hulpeloos naar benee
De zon verbrandt dit hoge schip van glas lijkt nu de zee
Als iemand ooit over het water liep,
Dan is het een dag als dit geweest
Hier herleeft het allereerste leed in het zoute zweet

Het leven is aan 't rotten en alles stinkt,
Hoe schrijf je een brief met opgedroogde inkt.
De zeilen en de mannen, hangen er doodstil bij
Ze lijken wel een schilderij

De zon zakt in de vlammenzee, de hemel staat in brand
Wij gaan met de duivel mee, het schip ligt in zijn hand
De wereld gloeit als een vulkaan,
God minacht dit troosteloos bestaan
Hier herleeft het allereerste leed in het zoute zweet

Wij sterven hier van God verlaten, koorts en waterzucht
Duistere plannen smelten, er hangt wanhoop in de lucht
Hier komt de dood met viool en zeis,
Terwijl een lichaam langzaamaan verstijft
En het lied van de violist, over het water naar de maan toe drijft.