't is de laatste roos van de zomer
Die de ochtend begroet alleen
Bloemen die haar eens vergelden
Zij verschrompelen één voor één
En geen knop zal ooit nog bloeien
Tot opnieuw de lente weer ontwaakt
't is de laatste roos van de zomer
Die mij altijd weer moedig maakt

Nu de laatste roos van de zomer
Aan haar tocht naar de herfst begint
Lost zij weerloos vermoeide blaadjes
In de koele septemberwind
Al de fiere zomer bloeiend
In de eens zo weeldig mooie tuin
Wachten bang op een vroege winter
Nu mijn bladeren bedord en bruin

Voor de laatste roos van de zomer
Is de laatste strijd haast voorbij
De uitbundigheid van de zomer
Ligt verspreid op de grond voor mij
Niets maakt mij zo stil en nederig
Leven is zo kostbaar doch zo broos
Ook voor mij eindigt eens de zomer
Net zoals voor de laatste roos