Hier aan de boerentoren spraken wij vaak af 
hier en nu zoek ik de sporen van je zorgeloze lach 
ik was achttien en drie jaar ouder 
dat leek toen heel erg veel 
ik onderdrukte wat ik voelde voor jou 
ik dacht: er is nog tijd 

Ik was achttien en ik wilde scoren 
niemand die me dat beletten zou 
ik was verblind door ambitie, betoverd 
ik wist niet dat ik je verliezen zou 

hier meer dan ooit tevoren 
hier op deze plek, hier en nu 
loop ik verloren, weet ik soms niet eens wie ik ben 
bij onze lieve vrouw, op deze koude dag 
hier en nu, kwart over vijf, kan ik niet 
verder zonder jou 

zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 
zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 

ik was achttien en ik kon niet plooien 
ik trotseerde meer dan ik vermocht 
ik zou het koudste ijs ontdooien 
ik wist eigenlijk niet eens wat ik zocht 

hier aan de boerentoren stond de tijd vaak stil 
hier en nu kan niets me meer bekoren dan je zorgeloze lach 
Antwerpen lijkt verloren nu ik jou hier niet meer zie 
jij bent de ware reden waarom ik hier nog dagelijks kom 

zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 
zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 

zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 
zoek me op, kijk me aan 
maak me lichter dan ik ben 

De kans is klein maar ik wil geloven 
dat er voor ons nog steeds een plek bestaat 
zonder spijt en zonder vragen 
of ben ik schromelijk te laat 
hier 
hier en nu