Op de groene heide, door het mulle witte zand,
wandelt blijgezind een jeugdig paartje hand in hand.
Vriend'lijk schijnt het zonlicht en verwarmt hun jong geluk,
daar plukt hij een roosje en meteen zingt hij verrukt:

O Heideroosje, wat ben je mooi!
O Heideroosje, in je lentetooi.
Ik pluk dit roosje, en geef het jou.
Mijn Heideroosje, schenk jij je hartje nou?

Scheemring daalt, de heide glanst in 't licht der zilvren maan.
als de twee geliefden in-gelukkig huiswaarts gaan.
Heideroosjes hart klopt vol vreugde, o zo luid,
als de jongeman haar teder in zijn armen sluit.