Valentijntje Valentijntje
Ziet het leven als een geintje
Valentijntje doet geen schijntje
Voor de kost
Valentijntje houdt van dansen
En van lachen en van sjansen
Valentijntje ach die leeft er maar op los

's Morgen gluurt-ie door 't gordijntje
Naar de mensen op het pleintje
Want die wachten op het treintje
Naar hun werk
Maar da's niets voor Valentijntje
Hij zegt: "Werken ondermijnt je,
Ik ga wandelen op het pleintje
Bij de kerk."
In een huisje van dat pleintje
Woont een meisje: Roosmarijntje
Valentijntje noemt haar stilletjes een schat
Met haar donkerbruine lokjes
En haar geitenharen sokjes
Is ze 't allerliefste meisje van de stad
Dikwijls loopt-ie met een kleurtje
Langs haar groengeverfde deurtje
Maar hij durft het niet te wagen
Roosmarijntjes hand te vragen

Valentijntje Valentijntje
Ziet het leven als een geintje
Valentijntje doet geen schijntje
Voor de kost
Valentijntje houdt van dansen
En van lachen en van sjansen
Valentijntje ach die leeft er maar op los

Op een dag nam hij een kansje
En hij vroeg haar voor een dansje
En hij stuntelde deen beetje toen-ie zei:
"Roosmarijntje hoor eens even
'k Zal je duizend rozen geven,
Roosmarijntje, als je trouwen wilt met mij."
En toen bloosde Roosmarijntje
En toen hoopte Valentijntje
En toen zei ze met een lachje
En toen zei ze: "Ja wat dacht je,
Valentijntje Valentijntje,
Heus nu maak je toch een geintje
Valentijntje, ach wat doe je me verdriet
Duizend rozen wil je geven
Maar daar kan ik niet van leven
Valentijntje, zonder centjes gaat het niet"

Valentijn heeft toen begrepen
Deze keer ging er iets mis
En wanneer je nu wilt weten
Wat het eind van 't liedje is
Gluur dan 's morgens door 't gordijntje
Want dan komt dat Valentijntje
Uit het huisje op het pleintje bij de kerk
Kust z'n vrouwtje Roosmarijntje
En z'n hele kleine kleintje
En dan stapt-ie op het treintje naar z'n werk