Haar ogen waren zwarter dan de nacht toen ik haar zag 
En ik dacht meteen: “Dat zwarte is symbolisch” 
We liepen langs ‘t kerkhof en verloren was de lach 
De dag, van nu af aan, bleef melancholisch 

Meisje zonder hart 
Meisje in ‘t zwart 

Haar rok was zwart en warm, en zij opende haar deur 
Ik dacht aan ‘t liedje van de schoorsteenveger 
Toen zag ik haar b.h.’tje van dezelfde zwarte kleur 
En zij bedroog me, nog die avond, met een neger 

Meisje zonder hart 
Meisje in ‘t zwart 

Ik besloot me te bedrinken in ‘t cafe “ ‘t Witte paard” 
En ik werd bediend door een in ‘t zwart geklede dame 
De koffie en de avond en m’n nagels waren zwart 
En zwart, leek zelfs ‘t rood van de cyclamen 

Meisje zonder wet 
Meisje in haar bed 

Maar de ochtend die er volgde bracht mij enkel zonneschijn 
De lakens en ‘t brood, het kon niet witter 
Want de krant vermeldde ‘Meisje overreden door de trein’ 
Daarom voelde ik mij al dadelijk wat fitter 

Meisje zonder hart 
Familie in ‘t zwart 

Vandaag kwam iedereen in ‘t zwart op haar begrafenis 
Ik besloot, uit wraak, om in het wit te komen 
Maar door de regen en de modder liep m’n plannetje nog mis 
‘k Moet verdomme ‘t hele zaakje laten stomen 

Meisje zonder mond 
Meisje in de grond