Zeven nachten niet geslapen 
De laatste ochtend komt 
Veel te wit en veel te traag 
Dit is het einde van de vlucht 
Een droge mond, een lege maag 
Ik ben zo hoog geweest, tot bijna aan de zon 
Ik vind mezelf verdronken in de bron 

O, hoog in de lucht 
Ik bewaarde de aarde voor later 
O, als het vuur is gevlucht 
Is de stilte zo diep als het water 

Dertien uren niet naar buiten geweest 
Ik zet de eerste stappen 
Aangedaan en opgelucht 
De vogels vallen uit de hemel 
De zon schijnt zachtjes in m’n rug 
Ik was zo ver, een bloem was groot, de aarde klein 
Ik heb gevlogen en zal nooit dezelfde zijn 

O, hoog in de lucht 
Ik bewaarde de aarde voor later 
O, als het vuur is gevlucht 
Is de stilte zo diep als het water