Hongerige ogen slippen dicht, een wit gezicht in het woestijnzand 
Een blinde waterval komt dichterbij ... ben jij mijn vijand 
De dood, zo grijs als antraciet 
Wie is daar toch, ik zie het niet 
O God, wat is dit, is dit het spookhuis 
Is dit nu ‘t spookhuis 

Een panter en een paard vallen uit, bedorven fruit wat eeuwen oud lijkt 
Atilla keert zich om, het raakt verward, het maakt dat ik het koud krijg 
Het schip slaat om en niemand ziet de ... die me steeds bespiedt 
O God, wat is dit, is dit nu spookhuis 
Is dit nu ‘t spookhuis 

Het zwarte water loopt verloren ..., een suikerspin kruipt door ‘t weiland 
Karkassen graven gretig in een graf, ik vraag me af, had ik een vijand 
Ik wist het niet, krenk me geen haar 
Ik ben pas twee-en-twintig jaar 
O God, wat is dit, is dit het spookhuis 
Is dit nu ‘t spookhuis 

De rupsbaan heeft zich razendsnel ontpopt, totdat het stopt en vlinders rondstrooit 

En zwijgend vouw ik m’n vleugels op 
Voor de slaap, voor de slaap