Hij is een reiziger in rook 
Rook uit het oosten, al heeft-ie ook 
Wel eigen teelt 
Z’n reizen hebben hem gestenigd 
En hij is enkel nog verenigd 
Met z’n spiegelbeeld 
Hij kan niet wachten op de herder 
Hij wil altijd sneller, altijd verder 
Hij voelt zich goed, God zij geloofd 
Maar als het zonlicht is gedoofd 
Heeft-ie stenen, teveel stenen in z’n hoofd 

Nu spuit-ie dromen in z’n arm 
De naald is koud, z’n bloed wordt warm 
En alsmaar warmer 
Zo duikt-ie diepzee huizenhoog 
Maar z’n mond is gips en z’n ogen 
Zijn van marmer 
Hij kan niet wachten op de herder 
Hij wil altijd sneller, altijd verder 
Hij voelt zich goed, God zij geloofd 
Maar als het zonlicht is gedoofd 
Heeft-ie stenen, teveel stenen in z’n hoofd 

Hij is een stilleven van steen 
Hijzelf is vol, maar om hem heen 
Lege vertrekken 
En in z’n allerlaatste droom 
Valt-ie als een appel van de boom 
Vol beurse plekken 
Hij kon niet wachten op de herder 
Hij wou altijd sneller, altijd verder 
Hij voelde zich goed, God zij geloofd 
Maar toen het zonlicht was gedoofd 
Had-ie stenen, teveel stenen in z’n hoofd