Je helderblauwe ogen
straalden niet meer in het licht.
De fonkel was verloren
ik wist, er was iets mis.
Hoe kon jij nu vertellen
wat de engerd met je deed?
Heel alleen

En er was niemand die je hielp,
was er dan niemand die iets zag?

Heel alleen, Robinson.

Hij ontnam je al je onschuld,
genoot van zijn macht.
Hij dreef je in zijn doolhof
en jij verloor je kracht.
Zijn machtsspel bleef maar duren
het leek wel eindeloos, 
eindeloos.

Heel alleen op je eiland, 
heel alleen moest jij doostaan
hoe die schaamteloze kerel
voor zo'n jong meisje kwam te staan.
Heel alleen op je eiland, 
heel alleen ondergaan
en je hield je dapper recht, 
waar haalde jij die moed vandaan?

Heel alleen, Robinson.

En dan raakte hij je zusje
je was nog meer van slag.
Je probeerde het te vertellen
beschaamd en in de war.
En hij ontkende alles, 
verdraaide jouw verhaal.
Maar jij hield stand, Robinson

Heel alleen op je eiland, 
heel alleen streed jij voor recht
tot die schaamteloze kerel
aan banden werd gelegd.

Heel alleen, heel alleen, heel alleen.

Je bent nu al wat ouder
en je zoekt je eigen weg
Een pracht van een meid
jij komt wel terecht.

Want heel alleen op je eiland
vond jij de horizon.
Ooit vind jij jezelf terug,
een echte Robinson.

Nooit meer alleen, Robinson
Nooit meer alleen.