Er was een trein, waar ik in zat 
Waarin ik rust vond 
Rust van de mensen, rust in mezelf 
en rust door het land waar we langs 

Er was een trein, waar ik in zat 
Waarin ik gek werd 
Gek van de mensen, gek van mezelf 
en gek van de steden waar we reden 
Als ik mijn hoofd op de ramen rustte 

En omdat niemand me verliet was ik 
nooit echt alleen te vinden 
ik had een huis vol vreemden en 
een hoofd vol vrienden 
een brievenbus vol brieven  
op iedereen verliefd en  
ik ga naar bed...

of doe alsof net, net alsof ik slaap 
alsof net, net alsof ik wakker ben 
alsof net, net alsof  
Ik doe alsof net, net alsof 

Er was een trein, waarin ik wegreed 
waarin ik wegreed 
En toen ie halt hield, werden we wakker in ons eentje 
Verwilderd en vervreemd, maar alleen  
maar alleen maar alleen 

en omdat niemand me verliet  
was ik nooit echt alleen te vinden 
ik had een huis vol vreemden en  
een hoofd vol vrienden 
een brievenbus vol brieven  
op iedereen verliefd en ik ga naar bed... 

of doe alsof net, net alsof ik slaap 
alsof net, net alsof ik wakker ben 
alsof net, net alsof 
Ik doe alsof net, net alsof ik wakker ben 

alsof net, net alsof ik slaap 
alsof net, net alsof ik wakker ben 
alsof net, net alsof 
ik doe, ik doe alsof net, net, net, net, net, net alsof 

Hmmm 

Omdat niemand me verlaat 
Omdat niemand me begrijpt 
niemand laat me gaan 
maar ik ben continue op reis 
omdat je me niet wakker heb geschud 
omdat ik iedereen de schuld geef 
omdat ik iedereen gelijk geef 
omdat ik praat en praat en praat en praat 
en luister, luister, luister 
ik stik, ik stik, ik stik in dit verhaal