D’r is een kind geboren in Amsterdam Oost
Ergens in de Watergraafsmeer
Komend van de sterren
Hier zo mijlen ver vandaan
Daalt het in een mensenlichaam neer

D’r is een man verdwaald in de Huizermaat west
Op zoek naar wat hij ooit moet zijn geweest
Van het nu naar het verleden
Van het verleden naar het ooit
Dwaalt hij door de levens van zijn geest

En aan het einde van de woorden treffen zij elkaar
Daar war werkelijk niets meer valt te vragen
Daar omarmt de man het kind
En gaan ze op in elkaar
Vanaf dan tot het einde van de dagen

D’r is een kind geboren in Amsterdam Oost
Voor hen was ’t hun allereerste zoon
In de jaren na de oorlog waarin het beter leek dan ooit
Leek dit gezin zo vanzelfsprekend zo gewoon

D’r is een man verdwaald in de Huizermaat west
In een tijd waarin ’t gezin niet meer bestaat
En schijnbaar ieder voor zichzelf leeft
En zijn eigen wegen gaat
En de toekomst al jaren langt niet meer bestaat

En aan het einde van de woorden treffen zij elkaar
Daar waar werkelijk niets meer valt te vragen
Daar omarmt de man het kind
En gaan ze op in elkaar
Vanaf dan tot aan het einde van de dagen

En ik ben die man
Ik ben dat kind
Ik ben die vogel die zijn vleugels vindt
Ik ben dat kind en ik ben die man
Ik ben die vogel die weer vliegen kan

Aan het einde van de woorden treffen zij elkaar
Daar waar werkelijk niets meer valt te vragen
Daar sterft de man voor het kind
En gaan ze op in elkaar

D’r is een kind geboren in de Huizermaat west
’t Is de dochter van hun allereerste zoon