Een schemerlamp staat ingelijst op een boekenkast.
Ik pak een boek, maar tevergeefs, de boeken zitten vast.
Voor het raam een vink van stof, een appelboom van schuim.
Op een strakke blinde muur een platte bloementuin.
Wat is dit voor een spookhuis met deuren van karton,
waar niemand in en uit kan? In de hemel hangt een zon
als een gele lampion.

Plotseling zie ik jouw gezicht, je kijkt zo lief naar mij,
je staat daar doodstil in de gang als op een schilderij.
Er valt alleen een zoute traan, die heb ik opgelikt.
Jij blijft onbeweeglijk staan, ik voel een zenuwtik.
Is dit een griezelfilm met mij als hoofdpersoon?
Is alles decoratie of is dit maar een droom?
Ik hoop maar dat ik droom.

En als ik hieruit wakker word en ik jou weer zie,
een echte vrouw van vlees en bloed, een hart vol energie,
dan dans ik met jou in het rond, de kussens schots en scheef.
Ik kus je op je warme mond en voel weer dat ik leef.
Ik zweer, als ik hieruit kom, dan laat ik geen minuut
ongebruikt voorbijgaan. Ik zeg jou dan acuut
hoeveel ik van je hou, hoeveel ik van je hou,
hoeveel ik van je hou. Dat doe ik absoluut!