Waar is de tijd dat elke stad
en ieder dorp een dorpsgek had
uit eigen teelt?
Een boeman bij de achterdeur,
een sar of maar een dorpsvoyeur,
die je nooit verveelt.

De dorpsgek plukte elke dag.
Hij werd behandeld met ontzag
en zelfs vereerd.
Als hij er gek genoeg voor was,
werd hij uit de gemeentekas
gesubsidieerd.

En echt krankzinnig was hij niet,
want nooit heeft hij ons grondgebied
met gif besmeurd,
geen kerncentrales ooit gepland.
Met dorpsgekken in het Parlement
was het nooit gebeurd.