Met mijn handen aan het stuur
scheur ik door de avondspits
met zo’n duizend mijl per uur,
naar mijn Wilma en mijn kids.

Gooi de ballen in het frituur,
gooi de piepers in de pan!
Ik ben thuis om zeven uur,
scheur zo hard als ik maar kan.

‘Je zit bijna in de vangrail,
je rijdt als een idioot!
Pas toch op, dat is een fietser!
En nu ga je weer door rood!’

Maar de piepers staan op tafel
en de ballen worden koud
en mijn Wilma zit te wachten
op de man die van haar houdt.

‘Je gaat zevenhondertachtig
en je mag hier honderdtien!
Kijk, een vrouw met kinderwagen!
Heb je die weer niet gezien?

O, daar heb je de politie!
Je moet stoppen, idioot!
En daar komt een tegenligger!
O, mijn god, was ik maar dood!’

Wilma, ik vlieg naar je toe!
Wilma, ik wil je wel,
ik ben nog lang niet moe!
Wilma, ik vlieg dichterbij!
Wacht nog even op je kerel!
Wilma, wacht nou toch op mij!