De mist onttrok hem aan het oog, puntje, puntje, puntje.
Derhalve was geen mens te zien... puntje, puntje.
Een ver verdoolde ridder misschien, puntje, puntje.
Daarboven een rafelige maan... komma.
Heel hoog, puntje, puntje.
Heel hoog, puntje, puntje.

Ja dat was mooi, zo wordt het niet meer gedaan.
Toen kreeg je nog tranen bij een kinderboek.
Maar al die puntje-puntjes zijn nu zoek.
Waarom vind jij daar niets meer aan?
Wat ik altijd zo prachtig heb gevonden?
Dat is toch jammer... puntje, puntje.
Da's toch zonde!

Ook Fulko dacht aan Bontekoe, puntje, puntje.
Zo nors en toch een gouden hart... puntje, puntje.
Voelt Paddeltje nu diepe smart, puntje, puntje.
Maar den einder moeten zij toe.... komma.
Zo droef, puntje, puntje.
Te moe, puntje, puntje.

Ja dat was mooi, zo wordt het niet meer gedaan.
Toen kreeg je nog tranen bij een kinderboek.
Maar al die puntje-puntjes zijn nu zoek.
Waarom vind jij daar niets meer aan?
Wat ik altijd zo prachtig heb gevonden?
Dat is toch jammer... puntje, puntje.
Da's toch zonde!

Punt!