Onder de bomen van het woud
staat tussen vlier en kreupelhout
een klein station.
Verwondert vraagt de wandelaar:
wat doet zo’n oud gebouwtje daar
in de avondzon?

Welnu: wie ’s nachts uit wandelen gaan,
zien Turk en Griek en Marokkaan
bij maneschijn.
Ze voeren een geheim gesprek
en dan komt uit het bladerdek
opeens een trein.

Ze gaan op reis naar een oud uur,
naar vrouw en kind en goede buur
en eigen haard.
Totdat men dan bij dageraad
weer naar het barre heden gaat
in volle vaart.