Veel emigranten over zee
nemen al hun gewoontes mee
naar de overkant.
Ze kozen voor een nieuw bestaan,
maar sluiten zich bij mensen aan
van het oude land.

Hun eigen klederdracht, hun taal,
het liet ze vroeger allemaal
volkomen koud.
Nu is dat alles heel veel waard
en moet het worden opgespaard
uit zelfbehoud.

En keert zo iemand hier terug,
dan wordt het hem bedroevend vlug
al duidelijk:
hij hield in stand wat hier verging.
Nu is hij zelf een zonderling
museumstuk.