Een jochie stond aan 't stille strand
Hij tuurde naar de zee
Zijn hartje zong het mooiste lied der zilte golven mee
De ernst en bewondering lag op zijn aangezicht
Zijn ogenpaar weerspiegelde een glimp van 't hemellicht

De golven die zingen: "Kom mee met mij"
Dan heb je de ruimte, dan ben je zo vrij
De golven die zongen het lied van de zee
Ze riepen hem aan en ze lokten hem mee

Hij sprak: "Wanneer ik groter ben
Wil ik een zeeman zijn
Dan word ik op een sprookjesschip een echte kapitein"
Het jochie dat ging langzaam heen
Bezonken en tevree
Nog eemaal omziend, sprak hij zacht: "Tot weerziens lieve zee"

De golven die zingen: "Kom mee met mij"
Dan heb je de ruimte, dan ben je zo vrij
De golven die zongen het lied van de zee
Ze riepen hem aan en ze lokten hem mee

Na vele jaren koos een schip met Neerlands vlag de zee
Het nam een jonge frisse borst als lichtmatroosje mee
Hij wendde eenmaal nog het hoofd
En keek naar 't stille strand
Toen vond zijn blik de grote zee; hij deed zijn woord gestand

De golven die zingen: "Kom mee met mij"
Dan heb je de ruimte, dan ben je zo vrij
De golven die zongen het lied van de zee
Ze riepen hem aan en ze lokten hem mee


(c) E. Christiani