't was heel ver hier en 't is heel lang geleden
da 7 kabouters met sneeuwwitje vreeën
da was in den tijd dat de beesten nog spraken
die zalige tijd van heksen en draken
Sneeuwitje da was een braaf maske
Ze noade ze wast en plaste
Want 7 kabouters, dadis gene lach
daar zedde mee bezig de godganse dag
Ze was overal de grote vedet
in den dag in de keuken en 's avonds in bed.

Toen kwam er een heks met een stootkarreke aan
die leurde met appeltjes langs de baan
en Sneeuwitje  kocht er een kilooke van
ze dacht: "Daar maak ik straks appelspijs van."
Maar had ons Sneeuwitje 't geweten
Dan had ze er nooit in gebeten
Want al dat fruit was vergiftigd en rot
en Sneeuwwitje viel op de grond lak nen blok
De kabouterkes vonden heur 's avonds in 't stroot
't Verdriet was groot want Sneeuwwitje was dood

En in 't midden van 't bos wier ne put gegraven
de kabouterkes gingen Sneeuwitje begraven
de vogeltjes zongen een droevig refrein
en alleman blètte van smart en sjagrein
Maar swens als ze stonden te bidden
verscheen er ne Prins in hun midden
Die woonde wa verder in een groot kasteel
dat proppedevol zat met geld en juweel
en a gaf Sneeuwwitje ne kus op de mond
en geloof het of nie, maar ze wier terug gezond

Het maske werd wakker en dacht dat is straf
met dien rijkaard zen'k van die kleinmannen vanaf
De prins zei: "Lief kind spring mor mee op mijn peerd
Die sukkeltjes doar zen a schoonheid niet weerd."
Der zee nog nen dwarg : "Excellentie,
ga het ga verrekt veel pretentie !"
Maar ze waren er al mee hunne schimmel vandeur.
En de dwaregskes kloegen, na stoan w'er slecht veur,
Dien does is met ons Sneeuwwitje gaan lopen
en wie gaat er nu klein kabouterkes kopen

Vanaf dan ziede geen kabouters nie meer
het afscheid van Sneeuwwitje deed hun te zeer
ze blijven nu thoas, en Sneeuwwit kan verrekken
na zitte ze 's avonds een kaartje te trekken
 en Sneeuwitje leeft na in rijkdom,
Maar ze geeft er ocharme geen knijt om
Want ze zit daar alleen in haar machtig paleis
de prins die is altijd met vrienden op reis
vur nog rijker te worden mee oorlog te vuren
Ze zit nu al weken door't venster te turen.

Sneeuwwitje zei 't leven is triestig en rot
ik vind mijne lekkere nooit in zijn kot
'k had beter die dwergskes niet genegeerd
Want wie het klein niet begeerd diee is het grote niet weerd.