’t gebeurt nog al eens dikwijls dat ik op 't einde van de week,
mijn poes in den hof laat en mijn werk in de steek
dan zet ik mijn tentje in een bos of op een veld
daar heb ik in een ander liedje ook eens van verteld
maar als ge zo in de openlucht kampeert,
dan krijgt ge dikwijls honger lijk een peerd, of nog erger
en zo is ’t dan gekomen dat ik door honger werd gekweld
ik ben met rasse schreden naar het eerste dorp gesneld

en na een straffe wandeling van zeker drie kwartier,
vond ik op het dorpsplein een soort van kruidenier
daar stond van alle voedsel op schabbekens bijeen,
er was niemand in de winkel, 'k was daar helemaal alleen
ik pakte naar een doosje met fruit
toen riep die kruidenier : achteruit, mijnen beste
blijf overal met uw pollen af in uw eigen belang,
en dat blikske kunt ge krijgen voor zevenduizend frank

ik zeg: meneer da 's hier misschien het duurste dorp van 't land,
maar zevenduizend snaren, da 's toch aan de zware kant
als ’t eten hier zo duur is, dan is 't zonde dat ’t verteert
ik zou eens willen weten, wat is biefstuk hier dan weerd ?
kom, zei die kruidenier, maak u niet kwaad
ik zie dat ge mij verkeerd verstaat, 't is te zeggen
dat is niet lijk ge denkt een doodgewoon konservenblik,
die doos dat is een kunstwerk, de maker dat ben ik

‘k had eindelijk de bedoeling door van heel dit gedoe
die mens was fier op zijn dooske en op alles wat er stond
wat verder lag een brood gelijk dat g' alle dagen ziet
zesduizend frank voor eentje, tienduizend voor de twee
er was ook nog een schab gueuze-lambik,
die goedkopen was in flessen dan in blik, al moet ik zeggen,
‘k heb liever bier in flessen, maar dat is omdat ik misschien
door ontwetendheid de schoonheid van de kunst nog niet kan zien

terwijl ik stond te gapen naar de kunst van deze tijd,
werd de deur opengeduwd met een vreselijk lawaai
het waren twee meneren, heel deftig aangedaan,
met en kulturele  strik en een spierwit hemdje aan
ze kochten eerst de halve winkel leeg
toen zag er ene mij en zei : 'k wil dees, voor honderdduizend
ik wou nog protesteren, 'k zeg : hee maat, wie zijde gij ?
hij kan spreken! dan geef ik er nog honderdduizend bij!

ik heb in mijn jong leven al van alle werk gedaan
‘k was bakkersgast, bediende, overal had ik een baan
voor hoefsmid heb ik ook geleerd, maar daar was 't gauw mee uit
want d’ ijzers zette ik verkeerd, en 't paard liep achteruit
maar nu heb ik een jobke naar mijn maat
ik ben kapstok bij een rijke advokaat, in Brussel
ik sta hier in de gang heel deftig afgekuist en stijf,
en de mensen hangen allemaal hun frakken aan mijn lijf
mijnen baas is als verzamelaar gekend,
want het is een hele kunstminnnende vent, en een rijke
en ‘k denk da ‘k nog beroemd ga worden op de langen duur
want ik ben gedekoreerd door de minister van kultuur


© tekst en muziek:Ed Kooyman