de duinen van De Panne zeiden zeg dat kan nu toch niet blijven duren
de duinen van De Haan ziden 't is gedaan met die zotte kuren
de duinen van Oostende en die van Westende en ook die van Knokke
wilden dat ze stopten met dat bouwen van appartementenblokken.
eerste kwam er een dijk, toen begon 't gezeik van ik wil daar wonen
en als 'k het verhuur dan zal 't op de duur zeker wel gaan lonen
het goevernement zag ook wel een cent in die blote duinen
want voor elk bed dat daar werd gezet kregen ze fortuinen

ze staken de natuur achter een grote muur
en dat werd te grof voor de duinen op de duur

d'overgebleven duinen hebben toen hun kruinen eens bijeen gestoken
om te protesteeren tegen 't speculeren hebben ze besloten
dat ze toch zo graag zouden emigreren naar heel andere streken
ergens waar ze wisten dat al die toeristen scheef werden bekeken.
ze zeiden 't is toch kras, heel ons ras verdwijnt hier zienderogen
wij zijn niet in staat om in de straten te gaan betogen
het is hoog tijd dat w'er zonder spijt gaan vanonder muizen
en w'hebben hier een maat, die is wel in staat om ons te verhuizen

ze vroegen aan de wind: 
helpt ons eens vriend
blaast gij ons zand eens naar een heel andere land

een storm heeft die nacht met zijn brute kracht de duinen opgenomen
en in de woestijn ergens in 't geheim zijn ze neergekomen
daar stonden ze gerust ver van onze kust tussen al hun vrienden
en die rijke mannen met hun stoute plannen zouden hen niet vinden.
over heel het land waren speculanten in alle staten
omdat z'er iets misten gingen de toeristen onze kust verlaten
nu hadden ze plaats om nog duizend Duitsers bijeen te duwen
maar er was geen kat die daar in die vlakte nog iets wou bouwen